yazar neden yazar

Konu: yazar neden yazar Ağustos 10th 2008, 13:20

Nobel Ödüllü Orhan Pamuk, o büyük ödülünü alırken neden yazıyorsunuz, sorusuna şöyle bir cevap verir: insanlara kızdığım için yazıyorum, demiş.

İnsan niçin yazar sizce? saatlerce, haftalarca hatta aylarca hiç dışarı çıkmadan yazı masası başında kalemi eline alan kişi hiç sıkılmaz mı acaba? ne gerek var yazıya? dışarıda arkadaşlar varken, gezilecek bir sürü yer, deniz kenarı, ormanlık alanlar, piknikler... yazar aslında bunların hepsini yapar. fakat yazarın diğer insanlardan farkı akşam eve döndüğünde masa başına kurulup da saatlerce düşüncelerini, izlenimlerini kağıtlara aktarıvermesidir. ikinci bir farkı da yaşadıklarını yarınlara aktarma düşüncesi, ama yazının en büyük vesilesi ya da sebebi yazan kişinin toplumdaki, doğadaki sorunları dile getirme arzusudur. yazar kabullenemez yanlışları. karşı çıkar, direnir. muhaliftir çünkü yazar. Diğerlerinden farklı düşünür.

İnsanlara kızar yazar, kızmazsa zaten sıradan biri gibi doğar, yaşar, ölür; yer, içer, konuşur, dertleşir, çalışır, sevinir, üzülür... Yazar dertleşmez insanla, yazar yazıyla dertleşir. kendisini anlyanı bulmakta zorlanır, bulsa da yazmak onu olgunlaştıracağı, daha fazla kişiye ulaştıracağı ve daha fazla rahatlatacağı için yazar, bir süre sonra alışkanlığa dönüşür bu eylem. yazar ayrıca daha hassastır, daha farklıdır, toplumun çoğunluğu tarafından daha az anlaşılır, herkes gibi düşünmek zorunda değildir; bu yüzden düşüncelerinden dolayı dışlanma ihtimali daha yüksektir. biraz da bir hastadır sürekli, kronik-sürekil bir hastalık... tedavisini ancak kendisinin üstlendiği, yazarak kendini iyilştiren bir kendi özel doktoru...

Yazar toplumu değiştirme ve düzeltme görevini kendiliğinden üstlenir ayrıca. kimseye sormadan yazar, kimseden de izin istemez. bir tutkudur onun için. hayatın anlamı nasıl ki kişiden kişiye değişiyorsa yazarı da asıl amacı budur. hiç kimse onu engelleyemez, ondan yazıyı bırakmasını isteyemez, zaten o bunlara hep kapalıdır.
yazar biraz da tuhaftır, yadırganır biraz, değişik hareketleri vardır ve her şeye yazılacak bir konu olarak bakar, farklı görür, kimsenin göremediği şeyleri görmeye muktedirdir. belki de Allah'ın en sevgili kullarıdır; çünkü Allah yaratma(halk) özelliğini en çok onlara vermiştir.

Yazarların kötü bir kaderleri vardır genelde, fazla yalnızdırlar, yalnızlığı fazla seviyorlar. Ama bu yalnızlıkları da yazmalarını sağlayan en büyük itici güç olmaktadır. yalnız olmayan neden yazsın ki, dertlerini, kızgınlıklarını paylaşacağı bir sürü arkadaş bulur. fazla konuşanlar, fazla yazamaz. yazan yazsıyla iyice dertleştiği için konuşmaya çalışmaz pek.

Ama yukarıda belirtildiği gibi yazar en çok insanlara kızdığı için yazar. Dışarıda insanlar o kadar çıkarcı, hoşgörüsüz, sevimsiz, hatalı, inatçı... ki yazarın tahammül sınırını aşar ve yazmaya başlar. Dicle